در میان تمام مشکلات پیش آمده پوشش قابل ذوب در زمینه خطوط داخلی چسبناک حرارتی، یکی از دشوارترین مشکلاتی که باید حل شود، این خطر است که خطوط داخلی چسبناک حرارتی هنگام اتصال به قسمت لباس برای تقویت با فشرده سازی داغ، از حامل اینترلاین عبور می کنند. در واقع دمای انتخاب شده برای این پیوند حرارتی باید بتواند پلیمر چسبنده حرارتی را ذوب کند تا پلیمری که به این شکل ذوب شده می تواند توزیع شود و به الیاف یا رشته های روی سطح قسمت لباس بچسبد. با این حال، گاهی اوقات اتفاق می افتد که این پلیمر از طریق الیاف یا رشته ها جریان می یابد و در سمت عقب حامل داخلی ظاهر می شود. اگر از این خط در جاهای مشخص استفاده شود و پشت لباس را تشکیل دهد، تاثیر زیبایی دارد. در هر صورت این اثر انتقال به صورت موضعی باعث افزایش سختی خط داخلی و در نتیجه سختی قسمت لباس می شود که ممکن است بر خلاف اثر مورد نظر باشد.

همچنین ممکن است باعث چسبیدن پارچه به آستر شود که باعث کاهش کیفیت لباس می شود. این روش شامل قرار دادن یک نقطه متشکل از حداقل دو لایه متشکل بر روی حامل آستر است که این لایه ها از پلیمرهای چسبنده حرارتی با ترکیبات مختلف تشکیل شده اند، به طوری که خزش حرارتی لایه زیرین که مستقیماً روی حامل پارچه آستر اعمال می شود کمتر باشد. نسبت به خزش ترموپلاستیک لایه فوقانی تحت شرایط دمایی و فشار معمولی اتصال لایه چسب حرارتی به قسمت لباس. این تفاوت خزش را می توان به ویژه زمانی به دست آورد که لایه زیرین از پلیمری استفاده می کند که ویسکوزیته مذاب و / یا محدوده دمای شروع ذوب بالاتر از پلیمر لایه بالایی است. بنابراین، هنگامی که لایه داخلی چسب حرارتی به قسمت لباس چسبانده می شود، پلیمر تشکیل دهنده لایه زیرین تا حدی یک مانع محافظ ایجاد می کند که از خزش نقطه ای در سمت عقب حامل داخلی جلوگیری می کند.

به طور خاص، لایه بالایی با پاشیدن ذرات پلیمری بر روی لایه زیرین که به شکل خمیر رسوب کرده است، رسوب می‌کند و سپس ذراتی را که به لایه زیرین نچسبیده‌اند جذب می‌کنند. پس از اینکه نقاط پلیمری تشکیل شده از لایه زیرین و لایه بالایی رسوب کردند، این حامل آستر را می توان از داخل محفظه گرمایش عبور داد تا ذرات پلیمری چسبنده حرارتی لایه بالایی ذوب شود. این به این دلیل است که مناسب است که پارچه چسب حرارتی را بدون خطر از دست دادن ذرات پلیمری چسب حرارتی تشکیل دهنده لایه بالایی، رول کرده و پردازش شود. بنابراین هدف از این عملیات حرارتی درمان لکه ها با ایجاد چسبندگی بین پلیمر زیرین و پلیمر بالایی است.

علاوه بر این، هدف از این عملیات حرارتی، حذف حلال از لایه زیرین خمیر است. با این حال، این تکنیک محدودیت هایی دارد. محدودیت در خطر کنده شدن پلیمر چسب حرارتی بین لایه زیرین و لایه بالایی است. این به این دلیل است که حتی اگر لایه زیرین و لایه بالایی با ذوب ذرات تشکیل دهنده لایه بالایی به یکدیگر متصل شوند، زمانی که نیروی کششی بین پارچه چسبنده حرارتی و قسمت لباس اعمال می شود، این اثر چسبندگی ایجاد می شود. برای جلوگیری از خطر جدایی اغلب ناکافی است. این جدایی دقیقاً در ناحیه اتصال بین لایه زیرین و لایه بالایی رخ می دهد و این ناحیه ناحیه مقاومت مکانیکی پایین تر است.