پارچه های نرم اینترلینینگ تریکو عمدتاً شامل پارچه‌های بافتنی و پارچه‌های ابریشمی با ساختار پارچه‌ای شل و پارچه‌های کتان نرم است. پارچه های بافندگی نرم اغلب از اشکال مستقیم و مختصر در طراحی لباس استفاده می کنند تا منحنی های زیبای بدن انسان را منعکس کنند. پارچه‌های ابریشم، کتان و سایر پارچه‌ها گشادتر و چین‌دار هستند و جریان خطوط پارچه را نشان می‌دهند. پارچه بسیار خنک پارچه بسیار سرد دارای خطوط واضح و حس حجم است که می تواند طرح کلی لباس را تشکیل دهد. معمولاً از پارچه‌های نخی، پارچه‌های پلی استر-پنبه، کرک، کتان و انواع پارچه‌های پشمی و الیاف شیمیایی با ضخامت متوسط ​​و غیره استفاده می‌شود. این نوع پارچه را می‌توان در طرح‌هایی که دقت مدل‌سازی لباس‌ها را برجسته می‌کند، مانند کت و شلوار استفاده کرد. .

پارچه های براق پارچه های براق سطحی صاف دارند و می توانند نور روشن را با احساس درخشندگی منعکس کنند. از جمله پارچه هایی می توان به پارچه هایی با بافت ساتن اشاره کرد. بیشتر در لباس های شب یا صحنه های صحنه برای ایجاد یک جلوه بصری قوی و خیره کننده استفاده می شود. پارچه های براق طیف وسیعی از سبک ها در اجرای لباس دارند و می توانند طرح های ساده یا سبک های اغراق آمیزتری داشته باشند. پارچه‌های ضخیم و سنگین پارچه‌های ضخیم و سنگین، ضخیم و خش‌دار هستند و می‌توانند یک ظاهر ثابت ایجاد کنند، از جمله انواع پارچه‌های پشمی ضخیم و پارچه‌های لحاف. پارچه حس انبساط فیزیکی دارد و استفاده زیاد از چین و انباشتگی مناسب نیست. اشکال A و H مناسب ترین در طراحی هستند. پارچه شفاف پارچه شفاف، سبک و شفاف است که جلوه هنری ظریف و مرموز دارد. از جمله پنبه، ابریشم، پارچه های الیاف شیمیایی، مانند ژرژت، ابریشم ساتن، توری فیبر شیمیایی.

به منظور بیان شفافیت پارچه، خطوط متداول به طور طبیعی پر هستند و اشکال طرح H شکل و میز گرد غنی است. این اصطلاح عمومی برای انواع منسوجات پنبه ای است. بیشتر برای ساخت مد، لباس های روزمره، لباس زیر و پیراهن استفاده می شود. از مزایای آن گرم نگه داشتن آسان، نرم و محکم، رطوبت سنجی و تنفس است. عیب آن این است که به راحتی جمع و چروک می شود، ظاهر آن چندان ترد و زیبا نیست و هنگام پوشیدن باید مکرر اتوکشی شود. این پارچه ای است که از کنف، کتان، رامی، جوت، سیزال، چرتکه و سایر الیاف کنف ساخته شده است. به طور کلی برای ساخت لباس های راحتی و لباس کار استفاده می شود. در حال حاضر از آن برای تهیه لباس های تابستانی معمولی نیز استفاده می شود. از مزایای آن می توان به استحکام بسیار بالا، جذب رطوبت، هدایت حرارتی و نفوذپذیری عالی اشاره کرد. کاستی های آن این است که پوشیدن آن خیلی راحت نیست، ظاهر خشن و سفت است.

این یک اصطلاح کلی برای پارچه های ابریشمی مختلف است که از ابریشم به عنوان مواد خام بافته می شود. مانند پارچه نخی، انواع و اقسام و شخصیت های متفاوت دارد. می توان از آن برای ساخت انواع پوشاک مخصوصا مناسب برای ساخت لباس زنانه استفاده کرد. نقاط قوت آن سبک، نازک، مناسب، نرم، صاف، تنفس، رنگارنگ، براق، نجیب و ظریف و راحت برای پوشیدن است. کاستی های آن این است که به راحتی چروک می شود، به راحتی جذب می شود، به اندازه کافی قوی نیست و به سرعت محو می شود. پشم نیز نامیده می شود و اصطلاحی کلی برای پارچه های بافته شده از انواع پشم و ترمه است. معمولاً برای ساخت لباس‌های رسمی و گران‌قیمت مانند لباس، کت و شلوار، کت و غیره مناسب است. از مزایای آن می‌توان به ضد چروک و مقاوم در برابر سایش، احساس نرمی دست، ظریف و ترد، پر از کشسانی و گرمای قوی اشاره کرد. عیب آن این است که شستن سخت تر است و برای تهیه لباس تابستانی مناسب نیست. این پارچه از پوست حیوانات دباغی شده است. بیشتر برای ساخت لباس های مد و زمستانی استفاده می شود. همچنین می توان آن را به دو دسته تقسیم کرد: یکی چرم، یعنی چرم پس از درمان موهای زائد. دوم خز است که چرم با چرم درمان می شود. از مزایای سبکی، گرمی و ظرافت برخوردار است. عیب آن این است که گران است و نیاز به نگهداری و مراقبت بالایی دارد، بنابراین برای محبوبیت مناسب نیست.