بافندگی روش اصلی تشکیل پارچه است. آسترهای همجوشی بافته شده از بافتن و بافتن یکدیگر ساخته می شوند. پارچه های طبیعی و دست ساز بسیاری از جمله جین، پارچه پهن، ابریشم، ساتن، فلانل و پارچه جناغی وجود دارد. نخ پارچه می تواند از پنبه، کنف، بامبو، پلی استر یا حتی ابریشم مصنوعی ساخته شود. مانند هر صنعت، زمان و کار در قیمت تمام شده کالا منعکس می شود. قیطان بر روی ماشین بافندگی شکل گرفته و از مواد محکم ساخته شده است. پارچه بدون جمع شدن نمی تواند کشیده شود.

اگرچه این امر باعث تولید لباس با کیفیت بالاتر می شود، اما هزینه های تولید را افزایش می دهد. سایر پارچه‌ها مانند پارچه‌های بافتنی توسط ماشین‌ها ساخته می‌شوند و می‌توان آن‌ها را با استفاده از موتور بخار کش داد. این باعث می شود پارچه ارزان تر باشد، اما نه به اندازه قوی. به همین دلیل است که یک شلوار جین به راحتی از یک تیشرت پیشی می گیرد خط بافته شده بافتی سفت دارد و برای ست شدن با لباس های کار قدیمی مثل شلوار جین و کت و شلوار بسیار مناسب است. این همچنین باعث می شود که پارچه نسبت به پارچه بافتنی نرم تر شود.

پارچه بافتنی نرم است و در صورت لزوم با حرکت بدن کشیده و کشیده می شود. تنها عیب پارچه های بافته شده از نظر راحتی این است که ممکن است در موقعیت اشتباه ثابت شوند. اکثر پارچه های نخی مانند جین به راحتی شسته می شوند و معمولاً چروک یا چروک نمی شوند. سایر پارچه‌های نساجی مانند پارچه‌های کتان و ابریشم می‌توانند برای شستن سخت‌تر باشند، به خصوص اگر پارچه نیاز به خشک‌شویی یا اتو کردن داشته باشد.

بافت بسیار فراتر از پارچه های دیگر مانند بافندگی است، به همین دلیل است که بسیاری از پارچه های سنگین بافته می شوند. نمونه‌هایی از پارچه‌های بافته شده عبارتند از: جین، کتانی، کرفس و توید. پارچه بافتنی راحت است، اما به دلیل انعطاف پذیری کلی، برای استفاده انبوه مناسب نیست. نمونه‌هایی از پارچه‌های بافتنی عبارتند از پارچه‌های تی‌شرت، ژاکت، ژاکت، و پارچه‌های تری.