بافندگی روش اصلی تشکیل پارچه است. این خط بافته شده با قیطاندن روی یکدیگر و زیر شکل می گیرد. پارچه های بافته شده طبیعی و دست ساز بسیاری از جمله جین، پارچه پهن، ابریشم، ساتن، فلانل و پارچه جناغی وجود دارد. خط پارچه می تواند از پنبه، کتان، بامبو، پلی استر یا حتی ابریشم مصنوعی ساخته شود. مانند هر صنعت، زمان و کار در قیمت تمام شده کالا منعکس می شود.

قیطان بر روی ماشین بافندگی شکل گرفته و از محکم ساخته شده است. پارچه بدون انقباض قابل کشش نیست. اگرچه این امر باعث تولید لباس با کیفیت بالاتر می شود، اما هزینه تولید را افزایش می دهد. سایر پارچه‌ها مانند پارچه‌های بافتنی از ماشین‌ها ساخته می‌شوند و می‌توان آن‌ها را با استفاده از موتورهای بخار کشید. این باعث می شود پارچه ارزان تر باشد، اما آنقدر قوی نیست. به همین دلیل است که یک شلوار جین به راحتی می‌توان از تی‌شرت سبقت گرفت. روکش‌های بافته شده سفت هستند و آن‌ها را برای لباس‌های کار قدیمی‌تر، مانند شلوار جین و لباس‌های کوتاه، ایده‌آل می‌کنند.

این همچنین باعث می شود که پارچه نسبت به پارچه بافتنی نرم تر شود. پارچه بافتنی نرم، با حرکت بدن، در صورت لزوم، کشش و کشش. تنها عیب پارچه‌های بافته شده در راحتی این است که ممکن است در جای نامناسبی قرار بگیرند.

سایر پارچه‌های نساجی مانند پارچه‌های کتانی و ابریشم ممکن است هنگام شستن پر زحمت باشند، به‌ویژه اگر پارچه نیاز به خشک‌شویی یا فشار دادن داشته باشد. بافت بسیار بیشتر از پارچه‌های دیگر است، مانند بافندگی، به همین دلیل است که بسیاری از پارچه‌های سنگین بافته می‌شوند. نمونه‌هایی از پارچه‌های بافته شده عبارتند از: جین، کتانی، کرفس و توید. پارچه های بافتنی راحت هستند، اما به دلیل کشش کلی، برای استفاده سنگین مناسب نیستند. نمونه هایی از پارچه های بافتنی عبارتند از پارچه های تیشرت، ژاکت، ژاکت و پارچه های تری.